Klinik olarak ödem, hiperemi ve gingival marjindeki kanama gingivitisin en önemli bulgusudur. İki yaşın üzerindeki köpeklerde %80 oranında teşhis edilmektedir. Bu aşama, diş eti hastalığının tedavi edilebilir ve geri dönüşümlü olan ilk aşamasıdır. Tedavi edilmeyen diş eti yangısı periodontitise ve hastalığın ilerleyen dönemlerinde diş kayıplarına sebep olmaktadır. Gingivitisin başlangıç ve oluşum dönemlerinde gingival mikrosirkülasyonda değişiklikler meydana gelmektedir. Kan akışındaki değişiklikler lokal doku sıcaklığında değişikliklere de sebep olmaktadır. Bu durum, diş eti hastalıklarının teşhisi için yangısal değişikliklerin değerli ve objektif bir bulgu olduğunu göstermektedir. Diş etlerindeki lokal sıcaklık değişimlerinin belirlenmesinde infrared termografik yöntemlerin kullanılması, subjektif gözlemlerden kaynaklı yanılgıların ortadan kaldırılabilmesini sağlayacaktır. Çünkü diş eti hastalıkları ile ilgili epidemiyolojik çalışmalarda veya tedavi etkinliğinin değerlendirildiği çalışmalarda hastalığın hangi aşamada olduğunun objektif olarak ortaya konulması gerekmektedir. Diş etindeki hastalık derecesinin belirlenmesinde yaygın bir şekilde kullanılan indeks sistemlerinin, muayeneyi yapan hekime göre değişebilen ve neticesinde farklı sonuçlar çıkmasına sebep olan ifadeler içeriyor olması, çalışmaların sonuçlarını etkileyerek hatalı kanılara varılmasına sebebiyet vermektedir. Non-invaziv bir teknik olarak kullanılan termografinin subjektif gözlemlerden kaynaklı yanılgıları da ortadan kaldırabilme potansiyeli bulunmaktadır. Bu sayede diş eti hastalıkları ile ilgili yapılan bilimsel çalışmalarda daha güvenilir ve tekrarlanabilir sonuçların elde edilmesi sağlanacaktır. Bu derlemede, köpeklerde diş eti hastalıklarının objektif olarak değerlendirilmesini sağlayacak olan sıcaklık değişimlerinin temel alındığı termografik çalışmalar, sentezlenerek literatüre katkı sağlanması amaçlandı.
Anahtar Kelimeler: Köpek, Gingivitis, Termografi, Termal Kamera
|
