Fotopolimerizasyon, polimerleşebilen bir sistemin ultraviyole veya görünür bölgede ışık absorpsiyonu sonucunda aktif bir merkez oluşturulmasıyla başlayan zincirleme bir reaksiyon sonucu gerçekleşir. Fotobaşlatıcılar, ışıkla ışınlama üzerine fotonları emen ve ardışık reaksiyonları başlatan uyarılmış durumdan reaktif türler oluşturan moleküllerdir. Fotobaşlatıcılar sisteme eklenerek iyonik veya radikalik aktif merkezler oluşturulur. Fotobaşlatıcının foton absorpsiyon yeteneği molar absorptivite katsayısı (ε) ile ilişkilidir ve absorbe edilen fotonun reaksiyona dönüşme verimi kuantum verimi (φ) olarak adlandırılır. Radikalik fotopolimerizasyon reaksiyonlar kaplamaların, nanokompozit filmlerin sentezinde yaygın olarak kullanılır. Fotopolimerleşen formülasyonların en önemli bileşeni fotobaşlatıcılardır ve genellikle I. tip ve II. tip olarak sınıflandırılır. Ayrıca tek bileşenli II. Tip fotobaşlatıcıların son yıllarda literatürde yaygın olarak yer aldığı görülmektedir. Işık absorblayan ve hidrojen verici grupların aynı molekül üzerinde bulunması bu başlatıcıların yüksek etkinliğinin en önemli nedenidir. Tiyokzanton ve türevleri, mükemmel ışık absorpsiyon özelliklerinden dolayı çeşitli UV kürleme uygulamalarında en yaygın kullanılan II. tip fotobaşlatıcılardan biridir.
Bu çalışmada, N-Metilmorfolin’in tiyokzantonlanması ile yeni bir tiyokzanton bazlı fotobaşlatıcı sentezlendi ve karakterizasyonu yapıldı. Fotobaşlatıcının fotofiziksel özellikleri, farklı çözücülerin varlığında temel ve uyarılmış halleri arasındaki etkileşim UV-Vis absorpsiyon ve Floresans emisyon spektroskopisi kullanılarak incelendi. Bu çalışma, fotopolimerizasyon alanında kullanılabilecek yeni bir fotobaşlatıcının sentezlenmesini ve karakterizasyonunu sunarak, polimer kimyasına ve malzeme bilimine katkıda bulunmuştur. Sonuçlar, fotobaşlatıcıların tasarımı ve geliştirilmesi konusunda gelecekteki araştırmalar için bir temel oluşturmuştur.
Anahtar Kelimeler: Fotopolimerizasyon, Fotobaşlatıcı, Fotofiziksel Özellikler, Tiyokzanton
|
